فیزیولوژی ورزشی
نادر نجفی؛ فرناز سیفی اسگ شهر؛ رقیه افرونده
چکیده
سابقه و هدف: چاقی و اضافه وزن از جمله عوامل خطرزای ابتلا به برخی بیماری‌های مزمن می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی تناوبی با شدت‌های مختلف بر سطوح گیرنده شبه تول 2 و4 و دکتین-1 در مردان چاق بود.روش کار: 44 نفر از مردان چاق 30-20 ساله شهر تبریز انتخاب و به 4 گروه کنترل و تمرین مقاومتی تناوبی با سه شدت پایین، متوسط و شدت بالا ...
بیشتر
سابقه و هدف: چاقی و اضافه وزن از جمله عوامل خطرزای ابتلا به برخی بیماری‌های مزمن می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی تناوبی با شدت‌های مختلف بر سطوح گیرنده شبه تول 2 و4 و دکتین-1 در مردان چاق بود.روش کار: 44 نفر از مردان چاق 30-20 ساله شهر تبریز انتخاب و به 4 گروه کنترل و تمرین مقاومتی تناوبی با سه شدت پایین، متوسط و شدت بالا تقسیم شدند. آزمودنی‌ها تمرینات خود را به مدت 12 هفته، سه جلسه در هفته با 3 شدت 40%، 60% و 80% 1RM انجام دادند. 48 ساعت قبل از اولین جلسه تمرینی و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین مقاومتی، ویژگی‌های فردی آزمودنی‌ها و مقادیر دکتین-1، TLR4 و TLR2 اندازه‌گیری شد. نتایج: دوازده هفته تمرین مقاومتی تناوبی با شدت‌های مختلف باعث اختلاف معناداری در سطوح دکتین-1(001/0=P)، TLR4 (001/0=P) و TLR2(001/0=P) در گروه‌های مختلف می‌شود. این اختلاف برای شاخص TLR4 در گروه تمرین با شدت متوسط (01/0=P) و شدت بالا (01/0=P) نسبت به کنترل معنادار بود. هم‌چنین، در شاخص TLR2 نیز اختلاف معنادار در گروه تمرین با شدت پایین(001/0=P)، متوسط(01/0=P) و بالا(01/0=P) نسبت به کنترل بود. هم‌چنین، اختلاف معناداری در گروه تمرین با شدت متوسط (01/0=P) و بالا(01/0=P) نسبت به کنترل در سطح دکتین-1 مشاهده شد. نتیجه گیری: تمرینات مقاومتی تناوبی با شدت‌های مختلف به مدت 12 هفته می‌تواند باعث کاهش دکتین-1، TLR4 و TLR2 سطوح در مردان چاق شود؛ که این بهبود در شدت‌های بالا و متوسط بهتر بود.
